zondag 27 november 2011

Schrijven....

Of je weet van tevoren wat je zal schrijven of je zet je aan tafel en vertelt jouw gemoedstoestand.

Vandaag kies ik voor dit laatste.

Het akkoord dat DI RUPO voor België heeft bereikt is bedoevend.De PS krijgt over enkele dagen de hoon van de vakbonden over zich.
Wat DE CROO heeft bereikt zijn kruimels,die hem enkel om te doen waren om geen gezichtsverlies te lijden.

De reactie van DE WEVER is aanstootgevend




Mijn overtuiging is dat onder druk van de financiële markten EUROPA en ook BELGIE zijn huiswerk opnieuw mogen doen en dit voor het jaareinde.

Afspraak maandag en in de loop van de week.

Fer'O

maandag 21 november 2011

Het Leven is mooi, een geluk bij een ongeluk...."klingggg"




Deze morgen verplaatste ik enkele bananendozen op mijn zolder en plotseling hoorde ik
"klingggg".Ik hef het deksel op en ontdek tot mijn grote vreugde kristallen glazen van mijn overgrootouders (anno 188?)
Enthousiast breng ik de doos naar mijn atelier en begin alles uit te pakken.Stilaan verschijnen groene witte-wijn glazen,aperitiefglazen,wijnglazen en onderaan champagne
coupes.Het zesde champagneglas echter blijkt oorzaak te zijn geweest van de "klingggg".De champagne kan nu maar door vijf worden gedronken.

Fer'O

Het Leven is mooi, soms niet eenvoudig....







Hommage verschenen in :http://miroirparici.wordpress.com/tag/fero/

Ik ben geen 'kunsteneaar ', daarvoor heb ik geen enkele vorming genoten.
Ook als mens heb ik wellicht te weinig naar anderen geluisterd en zo kwam het tot een breuk met twee mensen die mij nog altijd nauw aan het hart liggen.
De 'mama ' van mijn drie kinderen,Nicole.
Mijn Muze (Annemie) in de periode waarin ik begon te schilderen in 'Happy Farm' in Vurste.
Deze laatste schreef enkele jaren na onze breuk een hommage aan Fer'O die ik nog eens publiceer.


Chapeau l’artiste
JUIN 1, 2009
tags: artiste, FerO




Pour Fer’O : voir http://yaferobe.blogspot.com/




Ah ce qu’il est incroyable notre Fer’O! Je viens de finir ma promenade à travers son blog.

Quel artiste, quel état d’esprit pour saisir l’insaisissable à la seconde même, en plus accompagné de remarques tranchantes au vif.

On en déduit un être super sensible mais cependant lucide, et qui adore découvrir le ‘tout qui est’ qu’il aborde avec autant d’humour poignant et d’émerveillement juvénil, partageant son émotion avec le plus profond de notre être. Pas le temps de s’attarder sur ce qui cloche, à chaque bouffée le monde se transforme et c’est justement cette transformation qui l’envoûte.

Ah le Fer’O. Ce Fer’O qui fait rêver tant de femmes, qui fait sourire les hommes bien dans leur peau et grincer les envieux de ses succès.

Et pourtant l’artiste il vit. Pour créer et s’amuser il lui faut son port. Mais port acquit il ne le cultive pas, car seul moyen pour avancer.

Comment est-ce vivre avec Picasso, avec Dali, avec l’ultime artiste? Comment est-ce vivre avec Fer’O? C’est surtout apprendre à vivre avec soi-même, car l’artiste est occupé.

C’est apprendre à le courir après, à le seconder, à lui ôter toutes les obstructions quotidiennes et qui pourraient barrer sa sainte création. C’est vivre à l’ombre en tant que quelqu’un qui rend possible mais qui le plus souvent subit le lot d’être ignorée de par son rôle d’être entièrement vouée à l’artiste, à force de s’oublier soi-même, et qui est vénérée que dans quelques bibliographies telles que Marie Curie, Camille Claudel ou Alma Mahler, étranges mélanges de passion et de génie, où l’artiste récolte la gloire, sa Dulcinée les ombres. Elle applanit les routes avec en récompense les applaudissements à l’artiste, alors que pour vivre avec l’artiste il lui faut tout d’abord un très grand coeur d’artiste soi-même et dont elle fait don non au monde, mais justement à cet unique artiste. Très peu y réussissent, car se sacrifice à l’artiste très souvent signifie éteindre ses propres feux.

Pour l’artiste aussi bien que pour sa Dulcinée cela revient au don de soi-même, malgré soi-même.Est-ce la vie ou est-ce le destin ? Peut-on s’en dérober?


MIROIR (Annemie)









verschenen in :http://miroirparici.wordpress.com/2009/06/01/chapeau-lartiste/




--

zondag 20 november 2011

Wat mis ik met in Prinsenhof te wonen ?


Ik mis mijn hond (FERO),de vrijheid op de buiten ...... en de ruimte voor een bad.
Maar ik zou onmogelijk alleen kunnen wonen in "Happy Farm" .


Neen laat mij maar in mijn klein gezellig "artiestenhuisje" in Prinsenhof wonen.

Fer'O

zaterdag 19 november 2011

vrijdag 18 november 2011

Fer'O schrijft ook wel eens












In mijn atelier in het Prinsenhof zie ik dakwerkers op en af voor mijn raam lopen, in dat smalle straatje waarin alle materiaal zoals honderd jaar geleden met kruiwagen en spierkracht wordt vervoerd.Vandaag verscheen echter een up to date aannemer met een hypermodern mini-rupsband hijskraan met telescopische poten zoals je die enkel in reportages van 'Discovery' ziet.