Gentenaars en Brel (3): Fernand ging uit met Jacques
http://nieuwsblad.typepad.com/gent/2008/10/gentenaars-en-b.html
Fernand Bocklandt heeft een rijkgevulde carriere als headhunter achter de rug en is nu actief als schrijver en schilder. Twee van zijn werken kan je trouwens terugvinden op de Breltentoonstelling in weekendcafé het Zuiden van Europa. Op zich misschien nog niet zo uitzonderiljk, maar dat wordt het als je weet dat Fernand Bocklandt ooit drie dagen op stap ging met Jacques Brel.
We schrijven april 1972 wanneer Bocklandt, pas afgestudeeerd en getrouwd, zijn legerdienst vervult op de dienst public relations van de landmacht. Op een dag is hij alleen van wacht, in burger. De rest van de groep en de leiding heeft een feestje in de bar. Er wordt aangeklopt, Fernand doet open en staat oog in oog met Jacques Brel, die al gauw wordt herkend. Brel heeft die dag een afspraak met de kolonel over het gebruik van legermateriaal voor zijn volgende film (Brel was naast zanger ook cineast). De twee mannen geraken aan de praat, het klikt, en als Brel na een half uur doorgaat, belooft hij terug contact op te nemen om Fernand Brussel te leren kennen.
Twee weken later krijgt Fernand telefoon van Brel, en diezelfde avond trekken ze samen de stad in en zoeken de Mort Subite op. Het loopt uit tot een stuk in de nacht, in die mate dat Fernand zijn vrouw belt om te verwittigen dat het wellicht iets later dan anders gaat worden. Dit herhaalt zich nadien nog twee keer. Eenmaal gaan ze buiten Brussel eten, op plaatsen waar Brel minder kans loopt om herkend te worden.
Fernand Bocklandt herinnert zich Brel als een zeer emotioneel man, en iemand die zijn emoties ook de vrije loop liet. Hij vertelde uren, soms wenend, over zijn privéleven en zijn carriere, en de zware druk om zich steeds te moeten verantwoorden tegenover pers en media. Hij had het moeilijk met de reactie van de Fransen op zijn Belg-zijn en over die van de Vlamingen op zijn anti-flamingantisme.
Bij de laatste ontmoeting kreeg Fernand van Brel drie langspeelplaten met toen onuitgegeven liedjes van de zanger. Jammer genoeg gingen deze in de loop der jaren verloren. Nadien hoorde Fernand Bocklandt niets meer van de zanger. Die vertrok een tijd later naar de Markiezenarchipel. Fernand vermoedt dat Brel toen al weet had van de ziekte die hem later fataal zou worden.
Voor de tentoonstelling in het Zuiden van Europa maakte Fernand Bocklandt een Don Quichote werk. Brel regisseerde trouwens zelf een Don Quichote musical na zijn zangcarriere. Hij speelde de hoofdrol, en was misschien zelf een beetje een Don Quichote. Zijn windmolen was het steeds te moeten uitleggen waarom hij niet begrepen werd, aldus Fernand.
Geplaatst door Dominique Dierick om 00:02 | Link | Mail dit artikel naar een vriend
in Actualiteit
